Κάποιοι, εσφαλμένα, θεωρούν ότι ρεβιζιονισμός είναι η απομάκρυνση από κάποια ορθόδοξη σκέψη, η «αναθεώρηση» κάποιας παράδοσης.  Σε μαρξιστικό πλαίσιο, η θεώρηση αυτή για το ρεβιζιονισμο, αποτελεί μια εντελώς εσφαλμένη εικόνα.  Είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε τους μαρξιστές συγγραφείς με τον ίδιο τρόπο που οι μελετητές της εκκλησίας του Μεσαίωνα, αντιμετώπιζαν τον Αριστοτέλη.  Ο Μάο είχε δίκιο όταν είπε ότι πρέπει να αντιταχθούμε στη λατρεία του βιβλίου.  Είναι λάθος να αναφερόμαστε στους κλασικούς του μαρξισμού με τον ίδιο τρόπο που οι χριστιανοί αναφέρονται στην Αγία Γραφή.

Ο «μέσος Τζο» κατέχει ειδική θέση στην αμερικάνικη συνείδηση. Ο εν λόγω λογοτεχνικής έμπνευσης δημοφιλής χαρακτήρας, «ήρωας της εργατικής τάξης», εμφανίζεται σε ταινίες, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, σε σειρές, επί σκηνής κλπ. Αποθεώνεται από τους πολιτικούς. Για τους Πρωτοκοσμιστές ρεβιζιονιστές αποτελεί το κλειδί για το μέλλον, για τον κομμουνισμό. Αυτός είναι ο μύθος του «μέσου Τζο». Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα;

Οι πρώτες οκτώ λέξεις από τα Διαλεχτά έργα του Μάο είναι “Ποιοί είναι οι εχθροί μας; Ποιοι είναι οι φίλοι μας;” Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη της επανάστασης. Ο μαρξισμός εφαρμόζει την επιστήμη με στόχο την επίτευξη του κομμουνισμού. Ο κομμουνισμός δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου, το τέλος κάθε καταπίεσης. Ο Μάο απευθύνθηκε στο ζήτημα των φίλων και των εχθρών ως θέμα πρωταρχικής σημασίας. Όταν μια οργάνωση δεν είναι σε θέση να απαντήσει σωστά σε αυτή την ερώτηση, τότε όλα τα άλλα είναι αμφισβητήσιμα. Με λανθασμένη ταξική ανάλυση κομμμουνιστική επανάσταση δεν υφίσταται. Οράματα για σοσιαλιστική επανάσταση που δε βασίζονται σε υλιστική ανάλυση, δεν έχουν καμία σημασία, και αποτελούν ουτοπικά όνειρα.

Όταν ο πατέρας της πέθανε το 1883, η Ελεονόρα Μαρξ έγραψε ένα άρθρο για να τιμήσει τα επιτεύγματά του. Στο επίκεντρο αυτών ήταν, «η θεωρία της αξίας, με την οποία ο Μαρξ εξηγεί την προέλευση και τη συνεχή συγκέντρωση κεφαλαίου στα χέρια μιας προνομιούχου τάξης.» Αυτό που θεωρούνταν τόσο σημαντικό την εποχή του θανάτου του, πάνω από έναν αιώνα μετά, έχει εξοβελισθεί στο περιθώριο από τους περισσότερους που αυτοαποκαλούνται «Μαρξιστές».

Λέγεται ότι, η χρήση της ισοτιμίας ως αρχής που θα ρύθμιζε τη διανομή, έρχεται σε αντίθεση με προσεγγίσεις, που επικεντρώνονται στο μηχανισμό της εκμετάλλευσης. Ιδιαίτερα λέγεται ότι, έρχεται σε αντίθεση με την εργασιακή θεωρία της αξίας ή με τις θεωρίες της άνισης ανταλλαγής. Η προσέγγιση του προβλήματος της διανομής αφήνει αναπάντητη για την ώρα την ερώτηση, σε τι συνίσταται ακριβώς ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης. Βλέποντας την παγκόσμια ανισότητα μέσα από τους φακούς της αρχής της ισότητας, δεν απαιτείται προσήλωση σε καμμιά θεωρία του πώς πραγματοποιείται η εκμετάλλευση.

Η πρώτη γραμμή εκπροσωπεί το συφερτό των ρεβιζιονιστών κατά τη δεκαετία της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ήταν κατά της ταξικής πάλης ενάντια στους Κινέζους καπιταλιστές και στην εργατική αριστοκρατία του Πρώτου Κόσμου.

Αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε αυτό το παλιότερο άρθρο των Αμερικανών συντρόφων μας, καθώς εκτιμούμε ότι η κριτική που ασκείται στην ελαφρότητα, στην ανειλικρίνια, στην τεμπελιά και εν τέλει στον οππορτουνισμό με τον όποιο αντιμετωπίζεται το κομβικό ζήτημα της Πολιτιστικής Επανάστασης, αφορά και τη χώρα μας την Ελλάδα και ιδιαίτερα τις οργανώσεις που παρουσιάζονται ως “Μαοϊκές” και θιασώτες του μεγάλου αυτού ιστορικού γεγονότος, του ΚΚΕ (μ-λ) και του ΜΛ-ΚΚΕ. Σημειοτέον ότι την εποχή που γράφτηκε αυτό το άρθρο, δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη η Leading Light Communist Organization και φυσικά ούτε και η ΚΟΦΟ. Το άρθρο έχει ελαφρώς τροποποιηθεί με βάση το γεγονός αυτό και πάντως σε καμμία περίπτωση ως προς την ουσία του.

Μια παγκόσμια, σοσιαλιστική διανομή του παγκόσμιου πλούτου, σίγουρα θα πλησιάζει μία ισότιμη διανομή του πλούτου αυτού ή μια τέτοια διανομή, όπου οι όποιες ανισότητες υπάρχουν, θα εξυπηρετούν το προλεταριάτο και τα πιο καταπιεσμένα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτά τα δύο στοιχεία μαζί σημαίνουν χονδρικά μια λογικά ισότιμη διανομή, σε σχέση με αυτήν της σημερινής παγκόσμιας οικονομιάς.